Tez: Lokal Seçimden Sonra Türkiye, IMF ile Mutabakat Yapacak

Ekonomim müellifi Onur Oğuz, IMF’nin vaktinin geldiğini lakin müzakerelerin Mart 2024’deki mahallî seçimden sonra başlayacağını argüman etti.

Oğuz’un “IMF ile nisanda müzakere, hazanda anlaşma” başlıklı yazısından ilgili kısım şöyle:

“Sandık uğruna uçurumun kenarına getirdiğimiz ekonomiyi, yeni idarenin kurtarabileceğine dair umutlar her geçen gün kayboluyor. Şu anda üst idare, iç-dış piyasaları ve vatandaşı; “OVP, fiyat artırımları, enflasyon telafisi” üzere sanal vaatlerle oyalamaya çalışıyor ancak nafile… Çünkü IMF vakti geldi.

Peki, IMF’nin vakti geldiyse neden artık değil? Artık değil çünkü “IMF’yi ülkeden kovduk” hamaseti hala seçmen üzerinde tesirli… Ancak mahallî seçim sonrası ki bu 2024 Nisan ediyor; IMF’nin kapısına dayanıp “gel şu ikili açıktan bizi kurtar, enflasyonu ben düşüremedim gel düşür” diyeceğiz.

IMF bizi kurtarabilecek mi?

İmkânsız diye bir şey yoktur, yalnızca “uygun maliyet” vardır. Gerçi Kayıp Yıllar 90’lardaki deneyimlerimiz göstermiştir ki IMF, insansız iktisat ister, acı ilaç içirir, kemer sıktırır, ücretlileri ezer, seçim iktisadı uygulatmaz, yandaş kurtarmaz, kamu israfını azaltır, kısaca kan kusturur(!)

Gerçi IMF de değişti, kendine yöneltilen tenkitler ışığında siyasetlerini sosyalleştirdi, insan faktörünü gözetti. Geldiğinde öncelikle heterodoks sesleri kesmekle işe başlayacak, Ortodoks takımlar kuracak, kamu banka idarelerini kendine bağlayacak, hazine, maliyeyi disipline edecek.

IMF ile mutabakat nedir?

Temel gayesi memleketler arası para sisteminde istikrar olan IMF, bir ülkeyle anlaştığında ona borç vermekle kalmaz, “IMF gözetiminde” algısıyla global fonların akmasını sağlar. Yapısal ıslahatlara tartı verir. Mali istikrarı temin eder, dış ticareti kolaylaştırır, popülist istihdama müsaade vermez, sürdürülebilir büyüme adımları atar, krizdekilere siyaset teklifleri getirir, uygulatır ve denetler.

Ekonomiye ne sağlar?

Öncelikle enflasyonun tırmanmasını önler. Nepotizmi azaltır. Kredilerin açılmasını sağlar, “devlet malı deniz yemeyen domuz” başındakileri engellemeye çalışır. Kısa vadede işsizliği tırmandırır, fiyatları baskılar, siyasetin elini hazineden çektirir, gelir getirmeyen, gösteriş yatırımlarından ülkeyi arındırır. Harcama disiplini algısı oturur. Fiyatlandırma davranışı bozukluğu sarfiyat, yerini “nimetkülfet dengesi” anlayışı alır. Devamında işsizlik de enflasyon da düşer. Lakin vatandaşı çok zorlar.”